Adam Ferency

Aktor filmowy i teatralny, reżyser. Przez całe życie związany z Warszawą, gdzie urodził się w 1951 roku. W 1976 roku ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Zbiegło się to z dwoma debiutami - filmowym i teatralnym. Wystąpił w pierwszym odcinku serialu „07 zgłoś się” i na scenie stołecznego Teatru Dramatycznego jako Stachowski w „Karykaturach”. Jednak to nie Teatr Dramatyczny, a Teatr na Woli był sceną, z którą związał początki swojej kariery. Pod skrzydłami Tadeusza Łomnickiego - swojego profesora ze szkoły teatralnej - zagrał pierwszą dużą rolę Joka Skokicia/Hamleta w „Przedstawieniu Hamleta we wsi Głucha Dolna”. Współpracował również z Teatrem Współczesnym, gdzie zagrał m.in. w takich sztukach jak: „Człowiek słoń”, „Ślub”, „Mistrz i Małgorzata” czy „Sami porządni ludzie”. W roku 1993 sam sprawdził się w roli reżysera. W Teatrze Współczesnym wystawił sztukę pt.: „Hollywood, Hollywood”. Rok później związał się z Teatrem Dramatycznym. To właśnie tam powstały jego najbardziej dojrzałe role. Zrobił ogromne wrażenie grając np. w „Wyprawach krzyżowych”, „Poskromieniu złośnicy”, „Burzy” czy „Persona. Tryptyk/Marylin”. Od początku kariery związany jest również z Teatrem Telewizji i Teatrem Polskiego Radia gdzie realizuje wiele ważnych ról. Był szekspirowskim Makbetem i Mefistofelesem w „Fauście”. W filmowym dorobku ma wiele charakterystycznych ról, np. oficera służby bezpieczeństwa w „Przesłuchaniu”, rosyjskiego śledczego w „Kanalii”, pułkownika UB w „Pułkowniku Kwiatkowskim” czy Generała Jegorowa w serialu „Przeprowadzki”. Tembr głosu, dykcja oraz mistrzowska interpretacja sprawia, że genialnie sprawdza się w dubbingu („Shrek”, „7 krasnoludków”, „Auta”, „Avengers”) i jako lektor audiobooków („Dżuma” Alberta Camusa, Trylogia husycka Andrzeja Sapkowskiego).
Na koncie ma około setkę ról w filmach i serialach. Jest osobą pełną sprzeczności, z jednej strony wrażliwy na dźwięki i zapachy, a z drugiej sarkastyczny i nieco zgorzkniały. Nie próbuje przypodobać się komuś na siłę, jest pozbawiony złudzeń, a niekonsekwencję stawia wyżej niż ścisłą prawdę historyczną.

Życie aktorskie zetknęło Go z wielkimi filmu i teatru, reżyserami m.in. Kazimierzem Kutzem, Gustawem Holoubkiem, Krzysztofem Zaleskim, Krzysztofem Kieślowskim, Agnieszką Holland, Jerzym Hoffmanem oraz aktorami m.in. Andrzejem Sewerynem, Krystyną Jandą, Leonem Niemczykiem, Jerzym Bińczyckim, Januszem Gajosem, Danielem Olbrychskim, Zbigniewem Zapasiewiczem, Franciszkiem Pieczką, Janem Englertem.

Za swój dorobek otrzymał wiele nagród m.in.: Nagrodę Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji za kreacje aktorskie w spektaklach telewizyjnych (1988), Złotego Lwa Gdańskiego za najlepszą rolę męską („1991”, „Kanalia”), nagrodę Teatru Polskiego Radia - Wielki Splendor (2000), nagrodę specjalną za rolę kamerdynera w serialu „Niania” (2006), Grand Prix za spektakl telewizyjny „Golgota wrocławska” (2009), a także Złoty Mikrofon (2012).

W październiku ubiegłego roku ukazała się książka pod tytułem „Nie i tak” - będąca zapisem rozmów Adama Ferencego z dziennikarką Mają Jaszewską. Nie jest to typowa biografia, ale swobodna rozmowa gdzie wspomnienia przeplatają się z teraźniejszością, wielka kariera aktorska z prywatnym życiem, a śmieszne anegdoty z poważnymi tematami.